Een speciale Italiaanse vriendschap

Toen ik in mijn laatste bachelorjaar Toerisme zat, kon ik mijn stage in het buitenland gaan doen. We konden kiezen tussen Italië of Spanje en die keuze was snel gemaakt en zal niemand verbaasd hebben. Daar vertrok ik dan in februari 2005 naar het Gardameer om mijn stage bij Europlan te gaan doen, een bedrijf dat actief is in de toeristische sector en dat hotels en residenties bezit maar op dat moment ook twee reisbureaus had, eentje in Bardolino, waar het hoofdkantoor was en eentje in Garda.

Bij die laatste mocht ik mijn stage doen en ik kwam terecht bij Veronica. Ik voelde me onmiddellijk thuis bij haar en ze heeft me enorm veel geleerd. Niet alleen op vlak van het toeristische gegeven waarvoor ik uiteindelijk wel daar was, maar vooral ook met de Italiaanse taal en het leven in Italië. Op zondagen mocht ik bij haar en haar gezin gaan eten, ik leerde haar ouders kennen en we deden samen leuke dingen met haar dochtertje Letizia. Al snel ontstond er een mooie vriendschap en het was dan ook moeilijk om weer naar België te komen.

Eens in België kreeg ik al heel snel heimwee en wilde graag teruggaan. Naar het meer, waar ik helemaal verliefd op was geworden. Naar Verona, een stad die ik tijdens mijn stage ook in mijn hart had gesloten. Maar ik had vooral heimwee naar het leven in Italië en de mensen die ik er had leren kennen. Na een paar telefoontjes kon ik weer terecht bij Europlan maar deze keer in het reisbureau van Bardolino. Daardoor zag ik Veronica wel wat minder maar we bleven contact houden en spraken regelmatig af.

Het was dan voor mij ook heel bijzonder om vele jaren later Pepijn en daarna ook Floris te mogen voorstellen aan Veronica, haar man Alessandro en dochter Letizia. Als we in de zomer naar Italië gaan, proberen we altijd een paar dagen aan het Gardameer te stoppen zodat we enkele avonden kunnen doorbrengen met dit fantastische gezin. We hebben het grootste plezier samen en het is iedere keer weer net alsof we elkaar de week ervoor nog hebben gezien. Het voelt voor mij als thuiskomen en ik vind het schitterend om te zien dat ook Floris en Pepijn deze mensen in hun armen en hart hebben gesloten.

Soms nodigen ze ons uit bij hun thuis en maken ze typische gerechten met bijvoorbeeld vis uit het meer. En andere keren brengen ze ons naar plekjes waar we nog nooit zijn geweest en die ook voor mij nog nieuw zijn. Vorig jaar zijn we gaan eten bij agriturismo Scriciol waar we een prachtig uitzicht hadden over het meer. Het was een geweldige avond met lekker eten maar vooral met een hele mooie Italiaanse vriendschap die we blijven koesteren!